معنی مدن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

مدن. [م ُ دُ] (ع اِ) ج ِ مدینه. رجوع به مدینه شود.
- سیاست مدن، دانش ملک راندن. (یادداشت مؤلف).

مدن. [م ُ] (ع اِ) مُدُن. ج ِ مدینه. رجوع به مُدُن و مدینه شود.

مدن. [م ُ نِن ْ] (ع ص) (از «د ن و») مُدنی. مُدْنیه: ناقهٌ مُدْن، ماده شتری که نتاج آن قریب شده باشد. (منتهی الارب) (از متن اللغه).

مدن. [م ُ دِن ن] (ع ص) اقامت نماینده. (آنندراج). ساکن شونده. (ناظم الاطباء). نعت فاعلی است از ادنان. رجوع به ادنان شود.

(مُ دُ) [ع.] (اِ.) جِ مدینه، شهرها.

مدینه

شهرها

(تک: مدینه) شهرها (اسم) جمع مدینه شهرها.

مُدُن، شهرها (مفرد: مَدِینَه، به سایر معانی مَدِینَه نیز توجه گردد)،

مَدَن، (مَدَنَ، یَمدُنُ) شهری شدن، مقیم شهر گردیدن، مقیم شدن درمحلی یا در شهر، اقامت کردن،