معنی مرثیه خوان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

مرثیه خوان. [م َ ی َ / ی ِ خوا / خا](نف مرکب) که در سوک مرده ای اشعار مراثی خواند. که در رثاو تعزیت از دست رفتگان مرثیه خوانی کند:
قارون کند اندردو نفس تیغ جهادت
یک طایفه میراث خور و مرثیه خوان را.
انوری.
|| نوحه خوان. روضه خوان. که مراثی پیشوایان دین و شهیدان راه حق خواند. که در دسته های سوکواری و در مراسم سینه زنی و عزاداری ایام عاشورا اشعار مرثیه خوان شود.

کسی که مرثیه می‌خواند،

‎ مویه گر، مرده ستای واسوز گر (صفت) کسی که مرثیه خواند: شد تذروش بباغ نوحه سرا عندلیبش بباغ مرثیه خوان. (هاتف)، کسی که در دسته های ایام سوگواری (مخصوصا دهه اول محرم و دهه سوم صفر) مرثیه ایمه و پیشوایان دین خواند.