مسواک در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

مسواک. [م ِس ْ](ع اِ) چوب دندان مال.(منتهی الارب)(ناظم الاطباء). چوبی است از درخت اراک که بدان دندان را مالش دهند.(از اقرب الموارد). سواک.(منتهی الارب)(از اقرب الموارد)(دهار). خَمط. چوب درخت مسواک.چوب اراکه. درخت مسواک. اِسحَل. بشامه. دندان خاره. چوج. دندان مال. شذا. اراک.(یادداشت مرحوم دهخدا). ج، مَساویک. || ابزاری که بوسیله ٔ آن دندانها را پاک کنند، خواه از چوب باشد یا از موی و جز آن.(ناظم الاطباء). برس دندان. دندان شوی. دندان پاک کن. دندان سای. دندان زدا. دندانشویه. غرواشه:
یکی بدید به کوی اوفتاده مسواکش
ربود تا بردش باز جای وباز کده
یکی بگفت نه مسواک خواجه گنده شده ست
که این سگاله ٔ گوه سگ است خشک شده.
عماره ٔ مروزی.
نه مسواک در روزه گفتی خطاست
بنی آدم مرده خوردن رواست.
سعدی(بوستان).
چو بادبیزن و مسواک داشت حکم علم
بشد سجاده ٔ زردک به مرشدی اشهر.
نظام قاری(دیوان البسه ص 16).
پاک کن از غیبت مردم دهان خویش را
ای که از مسواک هر دم میکنی دندان سفید.
صائب.
به آزادی دهان پاک قاسم کی سخن گوید
ز چوب سرو بتراشی اگر مسواک قاسم را.
ملا قاسم مشهدی(از آنندراج).
- مسواک بر سر دستار زدن، نشانه ٔ رعایت مستحبات کردن و تظاهر به زهد و تقوی:
زاهد شده در پرده ٔ پندار و دگر هیچ
مسواک زده بر سر دستار و دگر هیچ.
باقر کاشی(از آنندراج).
- مسواک به دندان مالیدن، مالیدن چوب مسواک(چوب اراک) به دندان ها. مسواک کردن. رجوع به مسواک کردن شود.
- مسواک زدن، دندانها را با مسواک تمیز کردن.مالیدن مسواک به دندان. مسواک کردن.
- مسواک کردن، پاک کردن دندانها را با مسواک.(ناظم الاطباء). مسواک زدن. تَسَوﱡک. استیاک.(دهار).

(مِ) [ع.] (اِ.) ابزاری که با آن دندان ها را می شویند. ج. مساویک.

وسیله‌ای با الیاف انعطاف‌پذیر در یک سر آن، برای تمیز کردن دندان‌ها،

برس

دندان‌شو

چوب دندان، دندان مال چوچ (مخزن الادویه) روفان (اسم) آلتی که بوسیله آن دندانها را پاک کنند خواه از چوب باشد یا موی جانوران و غیره برس.

مِسواک، خلار دندان، چوب های نازک و مخصوصی که با آن لای دندان ها را تمیز کنند (جمع: مَساوِیک)،