معنی مصاص در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

مصاص. [م ُ](ع اِ) خالص از هر چیزی. واحد و جمع در وی یکسان است.(از منتهی الارب)(آنندراج). گویند: هو مصاص قومه و هم مصاص الاقوام.(ناظم الاطباء). خالص.(مهذب الاسماء). خالص هر چیزی، و آن با ضاد به صورت مضاض نیز آید.(از نشوءاللغه ص 139). || راز. سر: مصاص الشی ٔ؛سر و منبت آن. گویند: فلان کریم المصاص.(از اقرب الموارد). ||(ص) گرامی نژاد و پاکیزه گوهر.(منتهی الارب)(ناظم الاطباء)(آنندراج). پاک نسب. || رجل مصاص، مرد سخت و شدید.(از اقرب الموارد). || مرد آکنده خلقت نرم اندام که شجاع نباشد.(از اقرب الموارد). ||(اِ) گیاهی است.(ناظم الاطباء). گیاهی است، یا ثدای خشک است، یا گیاهی است که چون در کاظمه روید قیصوم است و چون در دهناء روید مصاص است، و به سبب لینت و نرمی با آن درز موزه و مشک دوزند.(از اقرب الموارد)(منتهی الارب).

مصاص. [م َص ْ صا](ع ص) مکنده.(ناظم الاطباء).بسیار مکنده. || حجام.(اقرب الموارد).

(مُ) [ع.] (اِ.) خالص از هر چیزی.

راز، سر،
خالص چیزی،

خالص از هر چیز

‎ راز، پاک گوهر، مکیدنی، ناب (اسم) راز سر، خالص