معنی معالجه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

معالجه. [م ُ ل َ ج َ / ل ِ ج ِ](از ع، اِمص) مأخوذ از تازی، مداوا و علاج و چاره ٔ درد.(ناظم الاطباء).درمان کردن. دارو کردن. علاج کردن. شفا بخشیدن خواستن با دوا و جز آن بیماری را.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا): و هر کجا بیماری نشان یافتم... معالجه ٔ او بر وجه حسبت کردم.(کلیله و دمنه). و در معالجه ٔ بیماران متهدی شدم.(کلیله و دمنه). و آن درد سر او برفت و به معالجه محتاج نیفتاد و معاودت نکرد.(چهارمقاله ص 125). و رجوع به معالجت و معالجه شود.
- معالجه شدن، درمان شدن. علاج شدن. مداوا شدن.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- معالجه کردن، درمان کردن. دارو کردن.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
|| چاره ٔ کار.(ناظم الاطباء). چاره کردن. در کاری کوشیدن.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا): تا آن وقت آن آفت را معالجه کنند.(تاریخ بیهقی چ ادیب ص 100).

(مُ لَ جَ یا جِ) [ع. معالجه] (مص م.) درمان کردن، علاج کردن.

علاج کردن، درمان کردن،

درمان، علاج، شفا

تداوی، درمان، شفا، معالجت، علاج، مداوا، درمان کردن، مداوا کردن، علاج کردن

درمان کردن