معنی مغیث در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

مغیث. [م ُ](ع ص) فریادرسنده.(مهذب الاسماء). فریادرس.(غیاث)(آنندراج)(ناظم الاطباء). صارِخ. صَریخ.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا):
شارب خمر است و سالوس و خبیث
مر مریدان را کجا باشد مغیث.
مولوی(مثنوی چ خاور ص 129).
||(اِ) نام معجونی که آن را معجون ابی مسلم نامند و آن مُسکّن همه ٔدردهاست.(از بحر الجواهر، یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

مغیث. [م َ](ع ص) گیاه بر زمین افتاده از شدت باران.(منتهی الارب)(از اقرب الموارد). || مرد شریر.(از اقرب الموارد).

مغیث. [م ُ](اِخ) نامی ازنامهای خدای تعالی.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

مغیث. [م ُ](اِخ) اسم وادیی است که قوم عاد در آن به هلاکت رسید.(از معجم البلدان).

(مُ) [ع.] (اِفا.) به فریاد رسنده، یاری - کننده.

فریادرس،

صفت فریادرس، یاری‌کننده، یاریگر

فریاد رس (اسم) بفریاد رسنده یاری کننده فریاد رس

مُغِیث، فریادرس، ناصر و معین،