معنی مناصب در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

مناصب. [م َ ص ِ] (ع اِ) ج ِ مَنصِب. (آنندراج) (اقرب الموارد). منصبها. رتبه ها و درجه ها. (از ناظم الاطباء):
این مناصب که دیده ای جزوی است
کار کلی هنوز در قدر است.
انوری (دیوان چ مدرس رضوی ص 60).
نه در مناصب اقران حسد بیازارد
نه در صدور بزرگان طمع برنجاند.
انوری (ایضاً ص 144).
در دولت خسرو ملک آسایشها دید و مناصب خطیر را متقلد شد. (لباب الالباب چ نفیسی ص 96).
در نخستین پایه ٔ جاهت مناصب غرق شد
باش تا زین پس چه خواهد کرد فیض آسمان.
جمال الدین عبدالرزاق (دیوان چ وحید دستگردی ص 310).
مناصب اعمال در نصاب استحقاق و استیهال مقرر گردانید. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 365). بعضی به مناصب بزرگ رسیدند و از نامداران آفاق گشتند. (جهانگشای جوینی چ قزوینی ج 1 ص 28). مثار غل و غش نیست الا محبت دنیا و طلب حظوظ و مناصب آن. (مصباح الهدایه چ همایی ص 240). وجود تنازع و تمانع، مناصب و مطالب دنیوی [است] که بیشتر دلها به علت طلب آن معلول اند. (مصباح الهدایه ایضاً ص 14). آنگاه امیر چوپان... طایفه ای را از مناصب معزول ساخت. (حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 205).
- اصحاب (ارباب) مناصب،صاحبان درجه ها. دارندگان رتبه ها. درجه داران. صاحبان منصب: قضا را سلطان در آخر عهد دولت خود جمله ٔ اصحاب مناصب دیوان قدیم را تبدیل و تغییر فرمود. (سلجوقنامه ٔ ظهیری ص 33). ثقهالملک و امیر عمید بزرگ را که از کبار اصحاب مناصب سمرقند بودند به تحصیل آن نامزد... کرد (جهانگشای جوینی چ قزوینی ج ص 96).
|| ج ِ مِنصَب. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به همین کلمه شود.

مناصب. [م ُ ص ِ] (ع ص) بدی آشکار کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به مناصبه شود.

(مَ ص) [ع.] (اِ.) جِ منصب، رتبه ها، درجه ها.

منصب

رتبه‌ها، درجه‌ها، منصب‌ها، مقامات

(تک: منصب) پایه ها پایگاهان (اسم) جمع منصب رتبه ها درجه ها. یا ارباب (اصحاب) مناصب. درجه داران صاحب منصبان: } قضارا سلطان در آخر عهد دولت خود جمله اصحاب مناصب دیوان قدیم را تبدیل و تغییر فرمود. ‎{ (سلجوقنامه ظهیری. چا. خاور. 33)

مَناصِب، به معانی مَنصِب و مَنصَبَه و مِنصَب مراجعه شود، مَناصِبُ البِلاد: حُکّام و اعیان بلاد