معنی مهذب الدین در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

مهذب الدین. [م ُ هََ ذْ ذَ بُدْ دی] (اِخ) عبدالرحیم بن علی بن احمد. رجوع به ابن دخوار شود.

مهذب الدین. [م ُ هََ ذْ ذَ بُدْ دی] (اِخ) لقب ابوالحسن علی بن ابی الوفاست. رجوع به ابوالحسن مهذب الدین شاعر شود.

مهذب الدین. [م ُ هََ ذْ ذَ بُدْ دی] (اِخ) سیدالکتاب منصوربن علی اسفزاری. شاعر و فاضل معاصر عوفی مؤلف لباب الالباب بوده است و به فارسی و تازی شعر می سروده است. (لباب الالباب چ لیدن ج 1 ص 158).

مهذب الدین. [م ُ هََ ذْ ذَ بُدْ دی] (اِخ) علی بن احمدبن هبل تبریزی. رجوع به علی تبریزی شود.

مهذب الدین. [م ُ هََ ذْ ذَ بُدْ دی] (اِخ) یاقوت بن عبداﷲ ابوالدر رومی. شاعر بود. رجوع به ابوالدر و یاقوت بن عبداﷲ شود.