معنی موقت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

موقت. [م َ ق ِ] (ع اِ) جایی که برای وقت دادن مقرر کرده باشند. (ناظم الاطباء). میقات. (منتهی الارب). || هنگامی که برای تعیین جای مقرر شده باشد. (ناظم الاطباء). هنگام. ج، مواقت. (مهذب الاسماء). هنگام. هنگام معلوم شده. (یادداشت مؤلف).

موقت. [م ُ وَق ْ ق َ] (ع ص) هنگام معین ثابت و محدود. (ناظم الاطباء). هنگام پیداکرده شده. (آنندراج) (منتهی الارب).
- وقت موقت، هنگام معین. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب).وقت محدود معین. (از المنجد).
|| هرچیز که دارای وقت و هنگام باشد. ناپایدار. (ناظم الاطباء).
- قرار موقت، تصمیم محدود بازپرس و مستنطق مبنی براجرای امری.
|| هر کار که گاهگاهی صدور یابد. ضد دایم و متصل و پایدار. (ناظم الاطباء). مقابل دایم. || (اصطلاح نحو) در اصطلاح نحویان، برابر مبهم باشد. (از کشاف اصطلاحات الفنون).

موقت. [م ُ وَق ْ ق ِ] (ع ص) تعیین کننده ٔ وقت و ساعت. (ناظم الاطباء). وقت معین کننده. هنگام پیداکننده. (آنندراج). || آنکه در مسجد تعیین میکند وقتی را که مردم برای نماز و دعا جمع گردند. (ناظم الاطباء). || منجمی که در زمان آل عثمان برای معلوم کردن اوقات نماز در مساجد بزرگ تعیین می شد. (یادداشت مؤلف). || آنکه از وقت ولادت، تعیین بخت و طالع مولود می کند. (یادداشت مؤلف). منجم که برای کارها تعیین وقت و ساعت می کند. (ناظم الاطباء): ثم جمع العلماء و المنجمین و الحکماء و الموقتین، فقال انظروا فی طالع ولدی و ما یکون فی امره. (سندبادنامه ٔ عربی). || آنکه به دروغ زمان قیام ساعت یا ظهور قائم را معین کند. که تعیین وقت ظهور مهدی کند. کذب الموقتون، یعنی آنان که زمان ظهور مهدی را معلوم کنند. (یادداشت مؤلف).

وقت معین و محدود، ناپایدار، محدود. [خوانش: (مُ وَ قَّ) [ع. موقه] (ص.)]

(مَ یا مُ قِ) [ع.] (اِ.) جایی که برای تعیین وقت مقرر گردد.

[مقابلِ دائم] دارای زمان محدود و معیّن،
(اسم) زمان محدود و معیّن،

زمان معین، آنچه که وقتش معین شده

چندگاهه، گذرا، زودگذر

گذرا - زودگذر

تعیین کننده وقت و ساعت، هنگام معین

مُوَقَّت، (اسم مفعول وَقَّتَ، یُوَقِّتُ، تَوقِیت) دارای وقت و زمان محدود و معین، به وقتِ دیگر افتاده، در فارسی به معنای ناپایدار نیز مصطلح است،

مُوَقِّت، (اسم فاعل تَوقِیت) وقت مراعات کننده، وقت شناس، وقت معین کننده..،