معنی میتسکیه ویچ در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

میتسکیه ویچ. [کی ِ] (اِخ) آدم میتسکیه ویچ (1798- 1855 م.). بزرگترین شاعر رومانتیک لهستان. در لتونی متولد شد و در 1823 به علت فعالیت در مجامع پنهانی وطن پرستان دستگیر و به روسیه تبعید شد، اما در 1829 از آنجا گریخت و به فرانسه رفت. در فرانسه به تدریس ادبیات پرداخت. سپس به استانبول رفت و به تشکیل یک لژیون لهستان برای جنگ با روسیه پرداخت، اما اجل مهلتش نداد و در آنجا درگذشت. آثار معتبر وی عبارت است از منظومه های پهلوانی پان تادئوش (1834) کنراد والن رود (1825-1828) و شعر معروف شامگاه نیاکان (1823) که از شاهکارهای اوست.