معنی ناظمی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ناظمی. [ظِ] (حامص) مأخوذ از تازی، نظم دهندگی. (ناظم الاطباء). ناظم بودن.

ناظمی. [ظِ] (ص نسبی) منسوب به ناظم. رجوع به ناظم شود.

ناظمی. [ظِ] (اِخ) مؤلف صبح گلشن این دو بیت را به نام او ثبت کرده است:
مژه بر هم زدن و چشم سیاهش نگرید
زیر لب خنده و دزدیده نگاهش نگرید
می کشد رشک مرا ورنه یقین می گفتم
عاقلان را که به رخساره ٔ ماهش نگرید.
بیش ازین از احوال او اطلاعی به دست نیامد.

شغل و عمل ناظم.