معنی ناگدازنده در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ناگدازنده. [گ ُ زَ دَ / دِ] (نف مرکب) ناگداز. ناگدازا. که آتش بر وی کار نکند و نگدازدش. ناگداختنی: یکی یاقوت که از گوهرها قسمت آفتاب است و شاه گوهرهای ناگدازنده است و هنر وی آنک شعاع دارد و آتش بر وی کار نکند. (نوروزنامه).

(صفت) آنچه که آتش آنراذوب نکند ناگداختنی: } گفتندازجواهرفسرده ناگدازنده نخست یاقوت. . ‎{