معنی نباح در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

نباح. [ن ُ / ن ِ] (ع مص) بانگ کردن سگ. (از منتهی الارب) (دهار) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از معجم متن اللغه) (تاج المصادر بیهقی). نبح. نبیخ. (منتهی الارب). تنباح. نبوح. (المنجد). || بانگ کردن آهو و تیس و مار. (از منتهی الارب). اصل نباح خاص صدای سگ است و بعداً برای غیر آن نیز استعمال شده است. (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغه). || هجا گفتن شاعر. (از المنجد). رجوع به نُباح شود.

نباح. [ن ُ] (ع مص) خشن شدن آواز هدهد به خاطر سالمند شدن آن. (از اقرب الموارد از اللسان) (از معجم متن اللغه) (از المنجد). || هجا گفتن شاعر. (معجم متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از المنجد). گویند: نبحتنی کلابک، لحقتنی شتائمک. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه) (المنجد). || (اِ) آواز سگ. (منتهی الارب) (آنندراج). بانگ سگ. (مهذب الاسماء) (دهار) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). بانگ غیرمعتاد سگ که در عرف آن را ناله ٔ سگ گویند. (غیاث اللغات از منتخب اللغات و کشف اللغات و صراح). عوعو. واق واق. وق وق:
اگرچه هر دو به آواز و بانگ معروفند
زئیر شیر شناسند مردمان ز نباح.
مسعودسعد.
ز ویرانه ٔ عارفی ژنده پوش
یکی را نباح سگ آمد به گوش.
سعدی.
|| آواز شیر بیشه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). بانگ شیران. (از معجم متن اللغه). || بانگ نوعی مار بزرگ که آن را اَسوَد خوانند. (اقرب الموارد).

نباح. [ن َب ْ با] (ع ص) سخت آواز. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). شدیدالصوت. (اقرب الموارد). مرد شدیدالصوت. (معجم متن اللغه). || ضخیم الصوت. نَبّاجی. (معجم متن اللغه). || سگ بسیاربانگ. الکلب الکثیرالصیاح. (معجم متن اللغه). شدیدالنباح. (المنجد). بانگ کننده. (مهذب الاسماء). عوعوکننده. || هدهد بسیاربانگ. (از معجم متن اللغه). || (اِ) جمع نَبّاحهاست بمعنی شبه ٔ سپید خرد مکی که از آن گردن بند سازند. (از منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به نباحه شود.

نباح. [ن ُب ْ با] (ع ص) هدهد بسیاربانگ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج).

آواز شیر، صدای سگ، هجو، هجا. [خوانش: (نُ) [ع.] (اِ.)]

بانگ کردن سگ،
(اسم) بانگ سگ،

بانگ سگ

نُباح، صدا و پارس سگ (به فعل نَبح نیز مراجعه شود)،