معنی نجب در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

نجب. [ن َ] (ع ص) جوانمرد کریم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). سخی کریم. (اقرب الموارد) (المنجد). || (مص) باز کردن پوست درخت را. (منتهی الارب) (آنندراج). کندن پوست درخت. کندن نجب درخت. (از اقرب الموارد). پوست از درخت باز کردن. (تاج المصادر بیهقی). || گزیدن مورچه کسی را. (از ناظم الاطباء). رجوع به نجبه شود.

نجب. [ن ُ ج ُ] (ع ص، اِ) ج ِ نجیب، بمعنی شتر گزیده. (از آنندراج). رجوع به نجیب شود.

نجب. [ن َ ج َ] (ع اِ) پوست درخت، هرچه باشد، اسم است آن را، یا پوست بیخ آن، یا پوست درخت درشت، یا به خصوص پوست سلیخه. (منتهی الارب) (آنندراج). پوست هر چیزی را گویند عموماً از نباتات، و پوست سلیخه را گویند خصوصاً. (برهان قاطع). پوست درخت. (مهذب الاسما). واحد آن نجبه است. (از معجم متن اللغه). ج، انجاب.

پوست درخت

‎ جوانمرد، پوست کندن درخت را ‎ پوست درخت، پوست درخت سلیخه (اسم) پوست درخت. ‎، پوست بیخ درخت، پوست سلیخه (خصوصا) .

نَجب، سخی، کریم، بزرگوار،