معنی نفس مطمئنه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

نفس مطمئنه. [ن َ س ِ م ُ م َ ءِن ْ ن َ / ن ِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) نفس از صفات ذمیمه صاف شده و به اخلاق حمیده متصف گشته به قرب الهی فائزشده ٔ به اطمینان رسیده که بدین خطاب مشرف است: یا ایتهاالنفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیهً مرضیه. (قرآن 28/89). (از غیاث اللغات). نفس ملکی. (ناظم الاطباء). نفس ناطقه را به اعتبار آنکه متحلی به فضایل و خالی از رذایل بود و با مقتضیات شهوات اندر معارضه افتد مطمئنه گویند، نفس مطمئنه تارک هوای نفسانی و لذات فانیه ٔ دنیاست و راضیه و مرضیه است به آنچه خدا خواهد. (از فرهنگ علوم عقلی ص 599) (از شفا ج 1 ص 291) (از اسفار ج 4 ص 55):
با نفس مطمئنه قرینش کن آنچنان
کآواز ارجعی دهدش هاتف رضا.
خاقانی.

« یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ ارْجِعِی إِلى رَبِّکِ راضِیَهً مَرْضِیَّهً فَادْخُلِی فِی عِبادِی وَ ادْخُلِی جَنَّتِی » (فجر / 27تا30) تو ای روح آرام یافته، به سوی پروردگار بازگرد در حالیکه هم تو از خشنودی و هم او از تو خشنود است، پس در سلک بندگانم در‌آی، و در بهشتم وارد شو.