معنی نیایش کن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی
لغت نامه دهخدا
نیایش کن. [ی ِ ک ُ] (نف مرکب) عابد. نیایشگر. عبادتگر. که دعا خواند و ستایش کند:
ز پاکی ورا خانه ٔ خویش خواند
نیایش کنان را بدان پیش خواند.
فردوسی.
فرهنگ فارسی هوشیار
(صفت) عبادت کننده پرستنده: جمع: نیایش کنان: ((ز پاکی ورا (کعبه) خانه خویش خواند نیایش کنان را بدان پیش خواند. )) (شا. بخ 1846: 7)
پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا
وارد حساب کاربری
خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید
ثبت نام
کنید.