معنی نیایش کن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

لغت نامه دهخدا

نیایش کن. [ی ِ ک ُ] (نف مرکب) عابد. نیایشگر. عبادتگر. که دعا خواند و ستایش کند:
ز پاکی ورا خانه ٔ خویش خواند
نیایش کنان را بدان پیش خواند.
فردوسی.

فرهنگ فارسی هوشیار

(صفت) عبادت کننده پرستنده: جمع: نیایش کنان: ((ز پاکی ورا (کعبه) خانه خویش خواند نیایش کنان را بدان پیش خواند. )) (شا. بخ 1846: 7)

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری
تصاویر