معنی نیکی ده در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

نیکی ده. [دِه ْ] (نف مرکب) منان. نعمت بخشنده. معطی. نیکی دهش:
خداوند نیکی ده و رهنمای
خداوند جای و خداوند رای.
فردوسی.
ولیکن به نیروی گیهان خدای
خداوند نیکی ده و رهنمای.
فردوسی.
به یزدان گرای و سخن زو فزای
که اوی است نیکی ده و رهنمای.
فردوسی.