معنی نیکی گمان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

نیکی گمان. [گ ُ] (ص مرکب) خوش نیت. نیک اندیش. دارای حسن ظن. مقابل بدگمان و سؤظنی:
شه نامبردار نیکی گمان
نشست از بر زین سپیده دمان.
فردوسی.
که با کیست زاین گونه تیر و کمان
بداندیش یا مرد نیکی گمان.
فردوسی.
چنین گفت کز گردش آسمان
نیابد گذر مرد نیکی گمان.
فردوسی.
|| خیرخواه. خیراندیش:
که ما زنده اندر زمان توایم
به هر کارنیکی گمان توایم.
فردوسی.

(صفت) دارای حسن ظن: ((چنین گفت کز گردش آسمان نیابد گذر مرد نیکی گمان. ))