معنی هیس در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

هیس. [هََ] (ع اِ) آماج. (منتهی الارب) (آنندراج). || جمیعاسباب برزیگری از جفت گاو و جز آن. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج). لغت عمانی است. (اقرب الموارد). || (مص) به افزونی گرفتن چیزی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد). || به پا کوفتن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). || پراکنده کردن. (منتهی الارب) (آنندراج). || رفتن به هر نوع که باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد). رفتن. (تاج المصادر بیهقی).

هیس. (صوت) در تداول، آهسته گوی. آهسته رو. آواز مده. هیچ مگوی. خاموش ! آهسته ! یواش ! صوتی است که از آن امر به آهسته گفتن یا سکوت کردن خواهند و در آن تحذیر یا تنبیه گونه ای است که مخاطب را از بیدار شدن خفته یا متألم شدن بیماری آگاه کنند یا از شنیدن کسی که نباید بشنود ترسانند. (یادداشت مرحوم دهخدا).

کلمه سکوت، فرمان سکوت، خاموش

خاموش

محمدرضا کاتب (ققنوس)

کلمه سکوت، فرمان سکوت، خاموش، اثری از محمدرضا کاتب

از اصوات جهت حرکت گوسفندان، ساکت و آرام

آهسته گوی، آهسته رو، یواش