معنی ودع در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ودع. [وَ] (ع اِ) قبر. (منتهی الارب) (آنندراج). گور. (ناظم الاطباء). رجوع به ودیع شود. || محوطه ای که گرداگرد گور باشد. (منتهی الارب). گور یا محوطه ٔ گرداگرد آن. (آنندراج) (اقرب المورد). || کلاکموش. وَدَع. (منتهی الارب) (آنندراج). || هدف. (از اقرب الموارد). غرض. (اقرب الموارد). ج، ودوع. (از اقرب الموارد). || مهره های سفید یا صدف که از دریا استخراج کنند و برای دفع چشم زخم به خود آویزند. (اقرب الموارد). رجوع به ودع شود. || (مص) بدرود کردن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء). وداع نمودن در وقت کوچ کردن. (ناظم الاطباء). || جامه را در جامه ٔ دیگر نهادن و نگاه داشتن آن را در آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (آنندراج). || ساکن و مستقر شدن. (از اقرب الموارد). || آرامش یافتن. (اقرب الموارد). || ترک کردن و سپردن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و قرائت شده است بطور شاذ ماوَدَعَک َربک. (منتهی الارب). دست بداشتن. (المصادر زوزنی).

ودع. [وَ دَ] (ع اِ) یربوع. (اقرب الموارد). کلاکموش. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). و آن موش دشتی و صحرایی است. (منتهی الارب). || صدف سوخته. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی). سفیدمهره را گویند و آن نوعی از صدف است که عوام گوش ماهی گویند و بعضی گفته اند که مهره ای است سفید و از دریا برمی آید و آن را به فارسی کجک میخوانند و توتیای اکبر همان است. و آن را بسوزندو در داروهای چشم به کار برند. گویند عربی است. (برهان) (آنندراج). رجوع به تحفه ٔ حکیم مؤمن و مخزن الادویه شود. بادمهره. سفیدمهره. گوش ماهی. (بحر الجواهر). صدف خرد که به جای نقود در هند متداول بوده است. (اخبار الصین و الهند ص 13). واحد آن ودعه. ج ِ، ودعات. (اقرب الموارد). || ج ِ ودعه و آن شبه سپید است که از دریا برآرند. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به ودعه شود.

ودع. [وَ دَ] (اِخ) (ذات الَ...) رجوع به ذات الودع شود.

(وَ دَ) [ع.] (اِ.) نوعی صدف، گوش ماهی.

گوش‌ماهی، نوعی صدف،

قبر، گور

وَدع، (وَدَعَ، یَدَعُ) ودیعه نهادن، ترک کردن، واگذار کردن، آرام گرفتن، ساکن و مستقر شدن،

وَدع، قبر، گور (جمع: وُدُوع)،