معنی ویولون در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ویولون. [ی ُ لُن ْ] (فرانسوی، اِ) ویلن. یکی از سازهای زهی که می تواند آهنگهای حساس و هیجان انگیز را اجراکند. این ساز در اصل شرقی بوده و بعد از جنگهای صلیبی به اروپا رفته است. این ساز دارای چهار سیم «می »، «لا»، «رِ» و «سل » است و به دو طریق نواخته می شود، یکی به وسیله ٔ طریقه ٔ آرشه ای و دیگر پیتسیکاتو که نواختن با ضربات انگشت است، ومورد اخیر استثنایی است. ته ویولون به هنگام نواختن در زیر چانه قرار می گیرد. (از فرهنگ فارسی معین).

[فر.] (اِ.) از سازهای زهی که چهار سیم دارد و با آرشه نواخته می شود.

ساز زهی دارای چهار سیم که با تکیه دادن بر شانه و به‌وسیلۀ آرشه نواخته می‌شود،

(اسم) یکی از سازهای زهی که میتواند آهنگهای حساس و هیجان انگیز را اجرا کند. این ساز در اصل شرقی بوده و بعد از جنگهای صلیبی بار و پا رفته است. ویولون را باین شکل و هیئت ابتدا در ایتالیا ساخته اند. ساز مذکور دارای چهار سیم ((می)) ((می)) ((لا)) ((ر)) و ((سل)) است و بدو طریق نواخته میشود. یکی بوسیله طریقه آرشه یی و دیگر پیتسیکاتو که نواختن باضربات انگشت است و مورد اخیر استثنایی است. ته ویولون بهنگام نواختن در زیر چانه چپ قرا میگیرد.