معنی پشتک زن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

پشتک زن. [پ ُت َ زَ] (نف مرکب) آنکه با پشتک بر آب پرد. آنکه باپشتک بجهد. رفتار با پشتک. || چهارپائی که بسبب مرض پشتک رفتار معیوب دارد و پای زند: اتان رُموح برجلها؛ ای نفوح. اتان ضحور؛ خرماده ٔ پشتکزن.

(صفت) پشتک زننده، چهار پایی که بسبب مرض پشتک رفتار معیوب دارد و پای زند.