معنی پیر و جوان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

پیر و جوان. [رُ ج َ] (ترکیب عطفی، اِ مرکب) قاطبهً. شیخ و شاب. همه. همگان:
همه مرگرائیم پیر و جوان
که مرگست چون شیر و ما آهوان.
فردوسی.
چنان لشکر گشن و دو پهلوان
هزیمت گرفتند پیر و جوان.
فردوسی.

اثری از طبیب اصفهانی