معنی کائن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کائن. [ءِ] (ع ص) موجودشونده. (از منتخب) (غیاث). موجود. هست.
- کائن بودن، موجود بودن. تکوین شدن.
- کائن شدن، مستقر شدن. استقرار یافتن. استوار شدن.
|| واقع شونده: المقدر کائن. || چند. کایّن. (منتهی الارب). مؤلف غیاث آرد: مشتق از کون بالفتح که بمعنی بودن و هست شدن است و کَاءَیّن بفتح کاف و همزه و تشدید تحتانی مکسور و سکون نون و کائن به کسر همزه بر وزن ضامن و کائی بسکون همزه و یای تحتانی مکسور منون و کیئن و کی ٔ بفتح کاف و سکون تحتانی و همزه ٔ مکسور منون و کاء بفتح کاف و سکون همزه، این هر پنج الفاظ در حقیقت گویا که یک لفظ است بمعنی کم خبریه و معنی کم خبریه لفظ بسیار باشد چنانکه کم رجل عندی، بسیار مرداند نزدیک من، پس معنی کائن رجل عندی همین است و احتراز از کم استفهامیه کرده است و معنی کم استفهامیه لفظ چند است چنانچه کم رجلاً عندک، یعنی چند مرداند نزدیک تو. کائن اصل همه است و باقی هرچهار لفظ مذکوره متنوعه شده اند از آن. (غیاث) (آنندراج).

موجود، حادث،

موجود

باشنده (اسم) باشنده موجود حادث جمع: کاینین: } بدانکه هر چه مقدر است واقع و کاین خواهد بود اضطراب و جزع مفید نباشد ‎. { (آثار الوزرا ء عقیلی)

کائِن، حادث-موجود،