کارمند در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کارمند. [م َ] (ص مرکب، اِ مرکب) خدمتکار. (غیاث) (آنندراج). دارنده ٔ کار. کاردار دفتری. کسی که شغلی در دستگاهی دارد. عضو اداره و نظایر آن. (فرهنگستان). خدمت گزار اداری. مستخدم در یکی از ادارات دولتی مستخدم اداری. ج، کارمندان. || کارآمد و قابل و لایق کار و آنکه از وی کار آید. (ناظم الاطباء).

آن که کاری دارد، کسی که در اداره یا مؤسسه ای به کار مشغول است، عضو، کارآمد، لایق. [خوانش: (مَ) (ص مر. اِمر.)]

کسی که در اداره یا شرکتی به‌طور ثابت کار می‌کند، عضو اداره،

پشت میز نشین

پشت میزنشین

اداری، پرسنل، عضو، کادر، مامور، مستخدم

خدمتکار، کاردار دفتری، عضو اداره و نظایر آن