معنی کارک علویان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کارک علویان. [رَ ک ِ ع َ ل َ] (اِخ) نام ضیاعی در دروازه ٔ نو از شهر بخارا: بدروازه ٔ نو موضعی است که آن را کارک علویان خوانند [و] بر در شهر و (آنجا) امیر منصوربن نوح کوشکی ساخت (بغایت) نیکو چنانکه به وی مثل زدندی از نیکوئی و سال برسیصد و پنجاه شش بود و این ضیاع کارک علویان مملکه ٔسلطانی بود تا بروزگار نصر خان بن طمغاج خان. وی این ضیاع اهل علم را داد از آنکه بشهر نزدیک بود تا فقها را کشاورزی آسانتر بود و عوض وی آن ضیاع را دور (تر) بگرفت و جوی مولیان و کارک علویان معمور بود تا آخر عهد سامانیان (چون ملک از سامانیان برفت آن سرایها خراب شد). (تاریخ بخارا ص 34 و ص 35) و نیز رجوع شود به همین کتاب ص 72 و احوال و اشعار رودکی ص 94.