معنی کار و کیایی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کار و کیایی. [رُ] (حامص مرکب) کارکیایی. پادشاهی. امیری:
طاقت آن کار و کیایی نداشت
کز غم کار تو رهایی نداشت.
نظامی.
چو وقت آن نماند پادشایی
بکاری نامد آن کار و کیایی.
نظامی.
ملک بدین کار و کیایی تراست
سینه کن این سینه گشایی تراست.
نظامی.

امیری پادشاهی کیایی: } چو وقت آن نماند پادشاهی بکاری ناید آن کار و کیایی. { (نظامی)