معنی کبا در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کبا. [ک ِ] (ع اِ) خاک روبه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). تثنیه کِبَوان. (اقرب الموارد). و کِبوان. (منتهی الارب). ج، اکباء. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). || سرگین جای. مزبله. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ج، کبوان و اکباء. (اقرب الموارد). || خاک بر روی زمین افتاده. (منتهی الارب).

کبا. [ک َ] (اِخ) موضعی است در بطحان. (منتهی الارب) (معجم البلدان).

خاکروبه

‎ آخال، آخالدان، تراشه سونش