معنی کبالت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کبالت. [ک ُ] (فرانسوی، اِ) فلزی است سفید مایل به سرخی، سخت و شکننده که شماره ٔ اتمی آن 27 است و در 1490 درجه می گدازد. وزن مخصوصش 8/8 است. این فلز با مس و آهن و فولاد بصورت آلیاژ در می آید. در جوهر شوره (اسید) ازتیک (اسید نیتریک) حل می شود.

(کُ) [فر.] (اِ.) فلزی سفید و مایل به قرمز، سخت و شکننده.

عنصر فلزی سفیدرنگ، سخت، چکش‌خوار، قابل مفتول شدن، نامحلول در آب، و محلول در اسید ازتیک که در تهیۀ برخی آلیاژها، رنگ‌ها، و جلادهنده‌ها به کار می‌رود،
* کبالتِ ۶۰: کبالت رادیواکتیو که در معالجۀ سرطان از آن استفاده می‌شود،

عنصر شماره 27

انگلیسی بر گرفته از واژه ی یونانی } کوبوید { به آرش دیو کان ها دیو کان هم آوای سیستان از توپال ها (اسم) فلزی سفید و مایل بقرمز رنگ. سخت و شکننده که شماره اتمی آن ‎27 میباشد. در اسید ازتیک حل میشود و در 1490 درجه ذوب میگردد.