معنی کتائب در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کتائب. [ک َ ءِ] (ع اِ) ج ِ کتیبه که به معنای لشکر است. (آنندراج) (غیاث اللغات). ج ِ کتیبه. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد): ثنا و ستاگوی او در بزم، بذل مواهب و در رزم قرع کتائب. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 447). و با مراکب و کتائب و عساکر ومطائب به آهستگی حرکت می کردند. (جهانگشای جوینی).
هم به کتائب کتب بر در ملک حاجبی
هم به مواکب کرم در ره دین مقدمی.
(از ترجمه ٔ محاسن اصفهان حسین آوی ص 133). و رجوع به کتیبه شود.

(تک: کتیبه) : لشکران لشکر ها (اسم) جمع: کتیبه لشکر ها: } معمور بحشمتش اقالیم منصور بدو لتش کتایب ‎. { (انوری)

کَتائِب، لشکرها- سواران (مفرد:کَتِیْبَه)،