معنی کتابخوان‏ در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کتابخوان. [ک ِ خوا / خا] (نف مرکب) کتاب خواننده. مطالعه کننده ٔ کتاب. آنکه کتابها را مطالعه کند. (فرهنگ فارسی معین). || آنکه عادت به بسیار کتاب خواندن دارد. (یادداشت مؤلف). اهل کتاب. اهل مطالعه. || باسواد. قادر به قرائت. که خواندن تواند: خدیجه بنزد ورقه آمد که کتاب خوان بود. (قصص الانبیاء). چون شدید برفت شدادبجای وی نشست و کتابخوان و زیرک بود. (قصص الانبیاء). بدان که قارون پسر عم موسی بود اول مؤمن بود و کتابخوان. (قصص الانبیاء). در روی زمین هیچ پادشاهی نماند و آصف کتابخوانی بود که هیچ کس توریه را از آن بهتر نمی دانست. (قصص الانبیاء). || آنکه برای پادشاه یا بزرگی کتاب خواند. (فرهنگ فارسی معین).

فیلمی از استفن دالدری

(صفت) آنکه کتابها را مطالعه کند، آنکه برای پادشاه یا بزرگی کتاب خواند.