معنی کتیت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کتیت. [ک َ] (ع اِ) آواز جوشش دیگ. || آواز غلیان نبیذ و شیره. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نرم جوشیدن دیگ و کوزه ٔ نو که آب در او کنی. (تاج المصادر بیهقی). || بانگ شترجوانه یا اول بانگ آن و هو فوق الکشیش. (منتهی الارب). بانگ شتر جوانه یا اول بانگ آن. (آنندراج). اول بانگ شتر جوان و آن فوق کشیش است. (از اقرب الموارد). بانگ نرم کردن شتر. (تاج المصادر بیهقی). || آوازی شبیه بانگ شتر جوانه که از سینه ٔ مرد خشمناک برآید از شدت خشم. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || (ص) مرد زُفت. (منتهی الارب). بخیل. (از اقرب الموارد). || (اِمص) رفتار نرم و آهسته یا گام نزدیک گذاشتن در شتافتگی. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء).

کتیت. [ک َ] (ع مص) کَت ّ. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). شروع غلیان نبیذ و جز آن قبل از شدت یافتن. (از اقرب الموارد). رجوع به کت شود. || برانگیخته شدن مرد از خشم. || بانگ کردن کره شتر. || بانگ کردن مرد از شدت خشم مانند کره شتر. || نرم و آهسته رفتن کسی یا گام نزدیک گذاشتن در تند رفتن. (از ناظم الاطباء). و رجوع به کَت ّ شود.

‎ آوای جوش جوش دیگ، زفت (بخیل)