معنی کرن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کرن. [کْرُ / ک ُ رَ] (ص، اِ) اسبی را گویند که رنگ او میان زرد و بور باشد. (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (برهان). کرند. کرنگ. کرن. کرنگه. کرنده. کورنگ. (حاشیه ٔ برهان چ معین). رجوع به مترادفات کلمه شود. || رنگ میان زرد و بور. رنگ بین زرد و سرخ. || آنچه برنگ میان زرد و بور و یا میان زرد و سرخ باشد. (از فرهنگ فارسی معین). || در مجمل اللغه ذیل کلمه ٔ «زقی » بمعنی جغد آمده است و گوید الزقی، بانگ کردن کرن یعنی جغد.

کرن. [ک ُ رَ] (اِخ) رودخانه ای است میان فارس و عراق منشعب از زاینده رود اصفهان که به شوشتر می آید و از آنجا به دریای عمان می ریزد. شادروان و سد قیصر روم بر آن است درشوشتر. (لغت محلی شوشتری خطی). رجوع به کرند شود.

کرن. [کْرُ / ک ُ رُ] (اِ) مسکوکی در اطریش معادل یک قران. (یادداشت مؤلف). || واحد پول سوئد و نروژ و دانمارک.

(کُ رَ) (اِ.) رنگ میان زرد و بور، رنگ بین سرخ و زرد.

کرند

اسب زرد، رنگی میان زرد و بور

‎ (اسم) رنگ میان زرد و بور رنگ بین سرخ و زرد، (صفت) آنچه برنگ مزبور باشد.