معنی کودک مشربی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کودک مشربی. [دَ م َ رَ] (حامص مرکب) کودک سرشتی. کودک مزاجی. (فرهنگ فارسی معین):
بود جای گوهر غیرت، زمین پاک چشم
تا ز کودک مشربی تخم تماشا کاشتیم.
صائب (از بهار عجم).
و رجوع به کودک مشرب، کودک سرشتی و کودک مزاجی شود.

کودک سرشتی کودک مزاجی.