معنی گاه و بیگه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

گاه و بیگه. [هَُ گ َه ْ] (ق مرکب) مخفف گاه و بیگاه. وقت و بیوقت:
که در گاه و بیگه کسی را بسوخت
به بی مایه چیزی دلش را بسوخت.
فردوسی.
گاه و بیگه مخفف گاه و بیگاه. رجوع به گاه و بیگاه شود.

گاه و بیگاه: سوم دور بودن زخیر کسان که دردش بود سوی آن کس رسان. که درگاه و بیگه کسی را بسوخت به بیمایه چیزی دلش بر فروخت.