معنی گسستگی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

گسستگی. [گ ُ س َس ْ ت َ / ت ِ] (حامص) شکاف. || رخنه. || شکستگی. || انقطاع.تفرق. || رهاشدگی. (ناظم الاطباء). || پراکندگی. (یادداشت بخط مؤلف). || در تداول حکما، به معنی انفصال. ضد پیوستگی (اتصال): گمان نیست که صورت جسم نه این سه اندازه است که آن پیوستگی است که پذیرای آن توهم است که گفتیم و آن صورت پیوستگی است لامحاله که اگر هستی جسم گسستگی این ابعاد سه گانه را اندر وی نشایستی توهم کردن و پیوستگی ضد گسستگی است. (دانشنامه ٔ علایی ص 76).

(حامص.) بریدگی، انقطاع، پراکندگی. [خوانش: (گُ سَ تِ)]

گسیخته بودن،

انفصال، انقطاع، پارگی، گسیختگی،
(متضاد) پیوستگی

رخنه، شکاف، شکستگی، پراکندگی