معنی گله بان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

گله بان. [گ َ ل َ / ل ِ / گ َل ْ ل َ / ل ِ] (ص مرکب، اِ مرکب) نگهبان گله و شبان. (آنندراج). چوپان:
دوان آمدش گله بانی به پیش
به دل گفت دارای فرخنده کیش.
سعدی (بوستان).
چوبی بزرگ به رسم گله بانان به دست گرفته. (انیس الطالبین نسخه ٔ خطی مؤلف ص 34).

گله بان. [گ َ ل َ / ل ِ / گ َل ْ ل َ / ل ِ] (اِخ) دهی است از دهستان یکانات بخش مرکزی شهرستان مرند که در 24هزارگزی شمال باختری مرند و 9هزارگزی راه شوسه ٔ مرند به خوی واقع شده است. هوای آن سرد و سکنه ٔ آن 790 تن میباشد. آب آنجا از چشمه و قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، پنبه، کرچک، حبوبات و شغل اهالی زراعت و گله داری و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

شبان، چوپان، نگهبان گله،

نگهبان گله و شبان