معنی گلوکز در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

گلوکز. [گْلو / گ ُ ک ُ] (فرانسوی، اِ) نوعی از ماده ٔ قندی در بعض میوه ها، این ماده در اغلب میوه ها و عسل یافت میشود. این ماده ٔ قندی بوسیله ٔ مواد غذائی و خوراکی داخل بدن شده و بشکل گلیکوژن در کبد و عضلات ذخیره میگردد. بدن سالم قادر به جذب مقدار زیادی قند بوده بدون اینکه اثر پیدایش قند در ادرار ظاهر شود، در صورتی که در اشخاص مبتلا به مرض قند خوردن و جذب آن نیز ممکن میباشد. گلوکز یکی از مهمترین اغذیه ٔ مولد انرژی است و از نظر درمان شناسی نیز دارای خاصیت ضد سم و بخصوص مدر میباشد و آنرا بشکل سرم گلوکزه ایزوتونیک یا هیپوتونیک به کار میبرند. (درمان شناسی تألیف عطایی ص 440).

(گُ لُ کُ) [فر.] (اِ.) قندی که در تمام سلول های گیاهان خصوصاً میوه ها یافت می شود.

ماده‌ای جامد، سفیدرنگ، بی‌بو، شیرین، و غیرسمی که از هیدرولیز نشاسته، نیشکر و گلوکزیدها حاصل می‌شود و در تهیۀ شراب، شربت، شیرینی، و در پزشکی کاربرد دارد،

قند خون

نوعی از ماده قندی در بعضی میوه ها، این ماده اغلب در میوه ها و عسل یافت میشود، این ماده قندی بوسیله مواد غذایی و خوراکی داخل بدن شده و بشکل گلیکوژن در کبد و عضلات ذخیره میگردد