معنی یت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

یت. [ای ی َ] (ع پسوند) در عربی جزء مؤخر مصدر صناعی اسمی است یعنی مصدری که با آن یاء نسبت و تاء تأنیث (- یت) آمده باشد، مانند مالکیت، مرغوبیت، انسانیت، معروفیت، حریّت، ماهیت. (از کلمات فارسی نیز مصدر صناعی درست می کنند مانند دوئیت، خوبیت. اما ادبا به کار بردن این کلمات را درست نمی دانند).

یت. [ی ِ] (اِ) نوعی از نواعم در دریاهای گرم. (یادداشت مؤلف).

یت. [ی َ] (ضمیر) ضمیر متصل به معنی «ات » که پس از اسمهایی که به الف و یا و واو تمام شده باشند درمی آورند، مانند عصایت و گیسویت. (ناظم الاطباء). اما این قول اساس علمی ندارد. و ضمیر منحصراً همان «ت » است.

علامت مصدرجعلی، پسوند مصدر ساز، هنوز فرنگی

علامت مصدرجعلی

پسوند مصدر جعلی

پسوند مصدر ساز

نشانه مصدر جعلی

هنوز فرنگی

علامت مصدر جعلی

علامت مصدر جعلی، پسوند مصدر ساز، هنوز فرنگی