معنی یک جهت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

یک جهت. [ی َ / ی ِ ج َ هََ] (ص مرکب) که دارای جهت واحد باشد. || یکتادل. صافی دل. یکدل. بی تردید و مصمم وبا نیت جزم: بر این عزم از دارالسلطنه ٔ هرات اوراق و احمال و خاصان و یک جهتان را همراه داشته متوجه صوب قیصار و میمنه و نواحی بلخ گردید. (لباب الالباب ص 529). که ما بندگان مجموع در مقام خدمتکاری وطاعت گزاری یکدل و یک جهتیم. (ظفرنامه ٔ یزدی). خاصان و یک جهتان را همراه داشته. (تذکره ٔ دولتشاه ص 529).

همراه و همدل، دارای یک قصد و نیت،

‎ یک راستا، یک روی خودمانی، بی گمان (صفت) که دارای جهت واحدباشد، صمیم و خودمانی:. . . اما دوستان و یک جهتان بابا عبدل میگویند، بی تردید دارای نیت جزم: که ما بندگان مجموع در مقام خدمتکاری و طاعتگزاری یکدل و یک جهتیم.