معنی بوبو در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی
بوبو. (اِ) شانه سر و هدهدو آنرا مرغ سلیمان هم گفته اند. (برهان). هدهد. (اوبهی) (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی). بوبک:
فرق سر او باد به ده شاخ چو بوبو.
سراج الدین قمری.
رجوع به پوپک شود. || در بعضی جاها، زنان، خواهر خود را بوبو خوانند. (برهان) (ناظم الاطباء). || (اِ صوت) صدای شانه بسر:
وصال بلبل با گل هنوز نابوده
بخیره شور برآورده شانه سر بوبو.
نزاری (از رشیدی).
رجوع به پوپک شود.
هدهد
هدهد و شانه به سر
(اسم) هدهد
