استاد مرحوم محمدعلی اسلامی ندوشن ، استاد زبان و ادبیات فارسی، (دوشنبه ۵ اردیبهشت)، در سن ۹۷ سالگی در کانادا درگذشت. محمدعلی اسلامی‌ندوشن، در سال ۱۳۰۳ در ندوشنِ یزد، چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در ندوشن، یزد و تهران گذراند و سپس وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد. او دکتری حقوق خود را از دانشگاه سوربن فرانسه دریافت کرد. ندوشن در سال ۱۳۳۴ به ایران بازگشت و چند سالی در سمت قاضی دادگستری مشغول به کار شد، ولی سرانجام، عشق به ادبیات فارسی بود که او را به تدریس در این رشته رهنمون کرد. این ادیب و پژوهشگر که از ۱۲ سالگی شعر می‌گفت و آثارش از همان نوجوانی در مطبوعات منتشر می‌شد، با این که در رشته حقوق دکتری گرفته بود، به تدریس ادبیات در دانشکده‌ها و مدرسه‌های عالی گوناگون پرداخت تا این‌که در سال ۱۳۴۸، عضو هیات علمی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد. این شاعر و پژوهشگر ادبیات، به مدت دو دهه، درس‌هایی چون ادبیات تطبیقی، شاهنامه، شاهکارهای ادبیات جهان، تاریخ تمدن و فرهنگ ایران و … را در دانشکده ادبیات و حقوق دانشگاه تهران تدریس و شاگردان بسیاری را تربیت کرد. اسلامی ندوشن در مدت ۷۰ سال، بیش از ۷۰ کتاب و صدها مقاله در باره فرهنگ و تاریخ ایران و ادبیات فارسی، منتشر کرد. مجموعه شعرهای «گ‍ن‍اه» و «چشمه»‬ و مجموعه مقاله‌های «ب‍ه دن‍ب‍ال س‍ای‍ه ه‍م‍ای»، «ایران را از یاد نبریم»، «جام جهان‌بین»، «آواه‍ا و ای‍م‍اه‍ا»، «گ‍ف‍ت‍ی‍م و ن‍گ‍ف‍ت‍ی‍م»، «س‍خ‍ن‌ه‍ا را ب‍ش‍ن‍وی‍م»، «م‍رزه‍ای ن‍اپ‍ی‍دا‏‫» و «برگریزان»، بخشی از کتاب‌های منتشر شده از دکتر ندوشن است. از آثار پژوهشی او در پهنه ادبیات، حقوق، جامعه‌شناسی، تاریخ و ایران‌شناسی هم می‌توان از کتاب‌های «زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه»، «داستان داستان‌ها: رستم و اسفندیار در ش‍اه‍ن‍ام‍ه»، «درباره رستم و سهراب بنیاد شاهنامه»، «ف‍ره‍ن‍گ و ش‍ب‍ه‌ف‍ره‍ن‍گ»، «روزهای سرگذشت»، «نوشته‌های بی‌سرنوشت»، «م‍اج‍رای پ‍ای‍ان‌ن‍اپ‍ذی‍ر ح‍اف‍ظ»، «ن‍امه ن‍ام‍ور: گ‍زی‍ده ش‍اه‍ن‍ام‍ه ف‍ردوس‍ی»، «چ‍ه‍ار س‍خ‍ن‍گ‍وی وج‍دان ای‍ران (ف‍ردوس‍ی، م‍ول‍وی، س‍ع‍دی، ح‍اف‍ظ)»، «ذک‍ر م‍ن‍اق‍ب ح‍ق‍وق ب‍ش‍ر در ج‍ه‍ان س‍وم»، «س‍رو س‍ای‍ه‌ف‍ک‍ن: درب‍اره ف‍ردوس‍ی و ش‍اه‍ن‍ام‍ه»، «شهرزاد قصه‌گو»، «بهار در پاییز: سفینه هفتادوهفت رباعی»، «ت‍أم‍ل در ح‍اف‍ظ: ب‍ررس‍ی ه‍ف‍ت‍ادوه‍ف‍ت غ‍زل در ارت‍ب‍اط ب‍ا ت‍اری‍خ و ف‍ره‍ن‍گ ای‍ران»، «ای‍ران چ‍ه ح‍رف‍ی ب‍رای گ‍ف‍ت‍ن دارد؟»، «ای‍ران، ل‍وکِ پ‍ی‍ر»، «ای‍ران و ی‍ون‍ان در ب‍س‍ت‍ر ب‍اس‍ت‍ان»، «از رودک‍ی ت‍ا ب‍ه‍ار: درب‍اره ب‍ی‍س‍ت‌ودو ش‍اع‍ر ب‍زرگ ای‍ران» و «سرو سخنگو: تک‌بیت‌هایی از چهار شاعر بزرگ ایران»، نام برد. از اسلامی نُدوشن، دو کتاب داستان «اف‍س‍ان‍ه و اف‍س‍ون» و «پ‍ن‍ج‍ره‌ه‍ای ب‍س‍ت‍ه» هم به یادگار مانده است.