فراغ بال در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

فراغ بال. [ف َ غ ِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) آسودگی خاطر. آسایش و راحتی خیال:
ور چو پروانه دهد دست فراغ بالی
جز بدان عارض شمعی نبود پروازم.
حافظ (دیوان چ قزوینی ص 230).

آسوده دل در تازی بال برابر با دل است