جدول یاب باشگاه حل جدول مسابقه جدول واژه های پیشنهادی درخواست معنی امکانات سایت وبلاگ جدول یاب فال حافظ استخاره آب و هوا نظرسنجی ها اوقات شرعی کشور های جهان
قوانین | تماس با ما | درباره ما

معنی کنجکاو در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

لغت نامه دهخدا

کنجکاو. [ک ُ] (نف مرکب) کنجکاونده. جساس. تفحص کننده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). آنکه کنجکاوی کند. متفحص. غوررس. (فرهنگ فارسی معین):
ای بسا گنج آکنان کنجکاو
کان خیال اندیش را شد ریش گاو.
مولوی.
روستائی شد در آخر سوی گاو
گاو را می جست شب آن کنجکاو.
مولوی.
رجوع به ماده ٔ بعد شود.

فرهنگ معین

(کُ) (ص.) کاوش کننده، جستجوکننده.

فرهنگ عمید

کسی‌که در جایی یا در امری تفحص و کاوش می‌کند،

مترادف و متضاد زبان فارسی

خرده‌بین، دقیق، فضول، متتبع، متجسس، متفحص

فرهنگ فارسی هوشیار

(صفت) آنکه کنجکاوی کند متفحص غوررس: روستایی شد در آخر سوی گاو گاو را میجست شب آن کنجکاو. (مثنوی)

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری
تصاویر
کنجکاو: کنجکاو. [ک ُ] (نف مرکب) کنجکاونده. جساس. تفحص کننده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). آنکه کنجکاوی کند.... کنجکاو: (کُ) (ص.) کاوش کننده، جستجوکننده. کنجکاو: کسی‌که در جایی یا در امری تفحص و کاوش می‌کند، کنجکاو: خرده‌بین، دقیق، فضول، متتبع، متجسس، متفحص کنجکاو: (صفت) آنکه کنجکاوی کند متفحص غوررس: روستایی شد در آخر سوی گاو گاو را میجست شب آن کنجکاو. (مثنوی)