ابر

ببینیم ابر چگونه تشکیل می شود. هوای گرم، پر از رطوبت، به آسمان می رود. وقتی به ارتفاع معینی رسید، هوای گرم، سرد می شود. در دمای سردتر، دیگر نمی تواند تمام رطوبت خود را به شکل بخار آب در خود نگه دارد! به همین علت، رطوبت اضافی به قطرات ریز آب یا ذرات یخ تبدیل می شود و همین، ابر را تشکیل می دهد.
دو ابر را نمی توان یافت که عینا مثل یکدیگر باشند، زیرا ابرها پیوسته تغییر شکل می دهند! علت اینکه ابرها انواع گوناگونی دارند این است که تشکیل ابر در ارتفاعات و دماهای متفاوت صورت می گیرد. و ابرها، بسته به ارتفاع و همچنین دمای شان، از ذرات متفاوتی تشکیل خواهند شد.
به محض آنکه بخار آب موجود در هوا مجددا به حالت مایع در می آید یا همان میعان با غبار و دیگر ذرات موجود در هوا تماس پیدا می کند. قطره ی کوچکی از آب مایع، گرداگرد هر ذره ی کوچک تشکیل می شود.
برای تشکیل یک قطره ی بزرگ باران، 100 میلیون قطره ی ریز لازم است! بدین ترتیب برای آنکه ابری به پهنای یک و نیم کیلومتر و درازای یک و نیم کیلومتر و عمق یک و نیم کیلومتر تشکیل شود، یک میلیون میلیون میلیون قطره ی ریز لازم خواهد شد! چنین ابری ممکن است 1400 تن آب به شکل قطرات ریز یا همان مایع و نزدیک به 14 هزار تن به شکل بخار آب یا همان گاز داشته باشد.
بخار آب، متراکم می شود و سپس به صورت قطرات ریز در می آید تا گرداگرد انواع ذرات جورواجور، تشکیل ابر دهد. در میان این ذرات، ذرات غبار برخاسته از بیابان ها، ذرات خاک خشک سطح زمین و ذرات آتشفشان ها دیده می شود. ذرات ریز بلورهای نمک اقیانوس ها، ذرات جامد حاصل از سوختن زغال، و بسیاری ذرات دیگر نیز در آن میان وجود دارند.