معنی حمزه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

حمزه. [ح َ زَ] (اِخ) ابن حبیب بن عماره ابوعماره التمیمی. یاقوت گوید: او امام و شیخ قراء و یکی از ائمه ٔ سبعه میباشد. به سال 80 هَ. ق. متولد شد. قرائت را از اعمش و امام جعفربن محمدالصادق و ابن ابی لیلی بگرفت و از حکم وعدی ثابت و حبیب بن ابی ثابت و طلحهبن مطرف روایت کرد. وی را راستی و پارسائی و پرهیزگاری بغایت بود. و پس از عاصم و اعمش امامت قرائت بوی رسید. حمزه امام و حجت و ثبت و پای بند بقرآن و بینا در فرائض و آگاه در عربیت و حافظحدیث و عابد، زاهد، خاشع و خدا را فرمانبردار و پارسا و بیمانند بود. ابوحنیفه وی را گفت: در دو چیز برما غالب شدی در این دو با تو ستیزه نکنیم: قرآن و فرائض. یحیی بن معین او را توثیق کرده و گفته است وی حسن الحدیث از ابی اسحاق باشد، یعنی ابن ابی لیلی و دیگران او را توثیق کرده اند و نسائی گفته وی را باکی نیست، اما آنچه از احمدبن حنبل و ابی بکربن عیاش و یزیدبن هارون عبدالرحمن بن مهدی و عبداﷲبن ادریس و حمادبن زید آورده اند که اینان قرائت حمزه را ناخوش داشتند از آن روست که مد مفرط و سکت و اعتبار همزه در وقف و اماله و مانند این تکلفات داشت. حمزه در شهر خود حلوان عراق به سال 156 هَ. ق. و گفته اند 158 هَ. ق. درگذشت. وی را هفتادوشش سال بود. (از معجم الادباء).

حمزه. [ح َ زَ] (اِخ) ابن علی، مکنی به ابویعلی. رجوع به ابن عین زربی، در این لغت نامه شود.

حمزه. [ح َ زَ] (اِخ) ابن عمار. یکی از صحابه است و با برادرش سعد در غزای احد حضور داشت. رجوع به الاصابه و الاستیعاب شود.

حمزه. [ح َ زَ] (اِخ) ابن عمرو الاسلمی. یکی از صحابه است و راوی حدیث دائر بجواز افطار در سفر میباشد.در تاریخ 61 هَ. ق. درگذشت. رجوع به الاصابه شود.

حمزه. [ح َزَ] (اِخ) ابن عوف. یکی از صحابه است. (الاصابه).

حمزه. [ح َ زَ] (اِخ) ابن مالک بن ذی معشار. یکی از صحابه است.

حمزه. [ح َ زَ] (اِخ) ابن یوسف السهمی. رجوع به ابوالقاسم جرجانی در همین لغت نامه شود.

تره تیزک، از اعلام مردان است،

تره‌تیزک،

تره‌تیزک، رشاد، شیر، حیدر، ضیغم، صفدر، اسد، ضرغام، ارسلان، هژبر

‎ از نام های تازی، شیر بیشه، تره تیزک از گیاهان (اسم) تره تیزک، از اعلام مردان است.