معنی درایت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

درایت. [دِ ی َ] (ع اِمص) درایه. دانستن. عقل. دانش. (غیاث). علم. معرفت. (ناظم الاطباء). دریافت. دریافتن. بدانستن. عرفان. معرفت. وقوف. آگاهی. دانایی. بقیه: هرگاه که زمام آن بدست اهتمام او دادندی در آن آثار کفایت و درایت و ابواب امانت و صیانت تقدیم کردی. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 363). او به حسن رای و رویت و کمال و کفایت و درایت خویش آن مملکت در سلک نظام آورد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی). امیر ناصرالدین را کفایت و درایت وامانت و دیانت اونبذی معلوم شد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 356). در جمع میان درایت شمشیر و ذلاقت قلم منفرد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 234). آورده اند که عقل و درایت او تا به جایی بود که حراث مصر شکایت آوردندش که پنبه کاشته بودیم... باران بی وقت آمد و تلف شد، گفت: پشم بایستی کاشتن. (گلستان سعدی). رفیق این سخن بشنید و بهم برآمد و برگشت و سخنهای رنجش آمیز گفتن گرفت کاین چه عقل و کفایت است و فهم و درایت. (گلستان).
بدین یکی شده بودم که گرد عشق نگردم
ترا بدیدم و بازم بدوخت چشم درایت.
سعدی.
رجوع به درایه شود. || در اصطلاح فلسفی ودر اصطلاح شرعی، رجوع به درایه شود.
- درایت حدیث، رجوع به درایهالحدیث ذیل درایه شود. || خاصیت.مزاج. خوی. عادت. طبیعت. سرشت. نهاد. (ناظم الاطباء).

(اِمص.) دریافت، آگاهی، (اِ.) مزاج، عادت، سرشت، نهاد، (مص م.) دانستن، دریافتن. [خوانش: (دِ یَ) [ع. درایه]]

آگاهی داشتن، دانستن، دریافتن،

آگاهی، ادراک، تدبیر، دانایی، فراست، کیاست، هوش

دریافتن، آگاهی داشتن

دِرایَت، (دَری-یَدرِی) دانستن- دریافتن- آگاهی داشتن