معنی اتلاف در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

اتلاف. [اِ] (ع مص) هلاک کردن. (تاج المصادر). نیست کردن. هلاک یافتن. (مؤید). نابود کردن. تلف کردن. افناء: او را بغرامت آن اتلاف و تضییع مؤاخذت کرد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی).
- اتلاف کردن، اسراف. تلف کردن.

(مص م.) تلف کردن، نابود کردن، (مص ل.) هلاک یافتن، وقت بیهوده وقت را صرف کردن، به کارهای ناسودمند پرداختن و از وقت بهره نگرفتن. [خوانش: (اِ) [ع.]]

تلف کردن، نیست کردن، نابود کردن، تباه کردن،

تباه کردن، نیست کردن، نابودی

افنا، تابودی، تباهی، تبذیر، تلف، ولخرجی، هدر

‎ نابود کردن از میان بردن، نیست شدن، تباهاندن ‎ (مصدر) هلاک کردن نیست کردن نابود کردن تلف کردن افنا ء، (مصدر) هلاک یافتن، از بین بردن یا معیوب ساختن مال غیر بطور مستقیم بدون تقصیر یا با تقصیر مقابل تسبیب. یااتلاف وقت. بیهوده وقت را صرف کردن بکارهایی نا سودمند پرداختن و از وقت بهره برنگرفتن. هلاک کردن، نابود کردن