معنی وصیت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

وصیت. [وَ صی ی َ] (ع اِ) وصیه. اندرز. (مهذب الاسماء). اندرز و نصیحت. اندرزو پند و نصیحت و سفارش. (ناظم الاطباء):
من وصیت به وفا میکنمت
گرچه امروز وفا در عدم است.
خاقانی.
تکلف برِ مرد درویش نیست
وصیت همین یک سخن بیش نیست.
سعدی.
وصیت همین است جان برادر
که اوقات ضایع مکن تا توانی.
سعدی.
و رجوع به وصیه شود. || اسم است ایصاء را. (اقرب الموارد). اندرز کردن عازم سفر یا شخص قریب الموت دوست خود را که بعدِ من چنین و چنان باید کرد. (غیاث اللغات). استنابه در تصرف بعد از مرگ، یعنی همانطور که وکیل از جانب موکل نیابت دارد که پاره ای تصرفات بنماید [البته در زمان حیات موکل] موصی له یا وصی هم نیابت دارد که از جانب موصی پاره ای تصرفات بنماید، نهایت آنکه این نیابت برای بعد از مرگ است. (از فرهنگ حقوقی). ج، وصایا. (اقرب الموارد):
ور منکری وصیت او را به جهل خویش
پس خود پس از رسول بباید همی سفیر.
ناصرخسرو.
و رجوع به وصیه شود. || موصی ̍به. (اقرب الموارد). چیزی که به کسی وصیت شده است. گویند: این وصیت فلان است، یعنی موصی به اوست. (ازاقرب الموارد). آنچه بدان وصیت کنند. (منتهی الارب).رجوع به وصیه شود.

اندرز، نصیحت، سفارشی که شخص پیش از مردن به وَصیُ خود می کند تا بعد از مرگش انجام شود. [خوانش: (وَ یَّ) [ع. وصیه] (اِ.)]

پند، اندرز، سفارش،
(فقه، حقوق) دستوری که کسی پیش از مردن به وصی خود می‌دهد که بعد از مرگ او اجرا کند،

سپارش

اندرز، سفارش، نصیحت

(اسم) اندر نصیحت. ‎، سفارش کسی بیک یا چند تن مبنی بر احوال اعمال و دخل و تصرف در اموال وی پس از مرگ او جمع: وصایا، عبارت است از ((استنابه در تصرف بعد ازمرگ)) یعنی همانطور که وکیل از جانب موکل نیابت دارد که پاره ای تصرفات بنماید (اببته در زمان حیات مول) موصی له با وصی هم نیابت دارند که از جانب موصی پاره ای تصرفات بنمایند نهایت آنکه این نیابت برای بعد از مرگ است. ))

وَصیّت، پند و اندرز، نصیحت و سفارشی که قبل از مرگ نمایند، دستورات شخص که بعد از او چه اموری انجام گیرد، آنچه که حق بر بندگان فرض نماید (جمع:وصایا)،