معنی کافئین در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کافئین. [ف ِ] (فرانسوی، اِ) الکالوئیدی است که از برگ و دانه ٔ قهوه بدست می آید و در برگ چای هم وجود دارد. (گیاه شناسی حسین گل گلاب ص 108) (کارآموزی داروسازی ص 249). ماده ٔ داروئی که از برگ و دانه ٔ قهوه و برگ چای گرفته میشود.

(فِ) [فر.] (اِ.) آلکالوئیدی به فرمول 2 O 4 N 1 H 8 C که در برگ و دانه قهوه و چای و گیاه ماته و گیاه کلااکومیناتا موجود است. کافئین مقوی قلب و مدر است و در ضعف قلب و بیماری های عفونی (تیفوئید ذات الریه) مصرف می شود. [خوانش: (نَ یا نِ) (اِ.) = کاغنو: ]

الکلوئیدی که در برگ چای و دانۀ قهوه وجود دارد و محرک سیستم عصبی مرکزی است،

جوهر قهوه